اسکولیوز وضعیتی در ستون فقرات است که باعث انحنای آن به شکل C یا S شکل می شود. علائم معمولاً شامل شانه‌های ناصاف، یک تیغه شانه‌ای که بیشتر بیرون می‌آید، یک لگن بالاتر از دیگری یا ناهمواری کمر است. در حالی که برخی از موارد گزارش شده به دلیل فلج مغزی یا دیستروفی عضلانی ایجاد می‌شوند، عموماً بیشتر علل ناشناخته هستند و موارد شدید می‌تواند برای افراد مبتلا کاملاً ناتوان کننده باشد.
این عارضه بر شکل طبیعی ستون فقرات تأثیر می گذارد. تراز و وضعیت پشت فرد را تغییر می دهد. با اسکولیوز، ستون فقرات به طرفین حرکت می کند و می چرخد.
اسکولیوز می تواند در هر زمانی در طول زندگی رخ دهد. بیشتر در سنین نوجوانی دیده می شود. حدود 2 تا 3 درصد از جمعیت عمومی به اسکولیوز مبتلا هستند. در مردان و زنان به طور مساوی رخ می دهد. با این حال، در زنان، این وضعیت می تواند پیشرونده تر باشد و ممکن است نیاز به درمان بیشتری داشته باشد.
انواع اسکولیوز
اسکولیوز ساختاری (ایدیوپاتیک) ریشه ژنتیکی دارد. سابقه خانوادگی اسکولیوز، به ویژه در سمت زنان، می تواند احتمال ابتلا به آن را تا 20٪ افزایش دهد. اسکولیوز ایدیوپاتیک معمولاً در اوایل نوجوانی بین 11 تا 14 سالگی ایجاد می‌شود و شیوع آن در زنان بیشتر از مردان است. همچنین پیشرفت بیماری در زنان بیشتر از مردان است. اگر در نوجوانی تشخیص داده نشود و درمان نشود، انحنای ستون فقرات می تواند پیشرفت کند.
اسکولیوز عملکردی می تواند در بزرگسالی، اغلب در پاسخ به آسیب یا تمرین مکرر فعالیت های نامتقارن (مانند تنیس، سوئینگ گلف، و غیره) ایجاد شود. این یک انحنای ستون فقرات است که از استفاده بیش از حد از ماهیچه ها در یک طرف و استفاده کم از عضلات در طرف متقابل ایجاد می شود. از آنجایی که عضلانی است، با درمان و ورزش مناسب می تواند معکوس شود.
اسکولیوز مرتبط با آسیب شناسی می تواند در افراد مبتلا به بیماری عصبی عضلانی ایجاد شود. به عنوان مثال می توان به دیستروفی عضلانی یا پاسخ به آسیب شدید نخاعی مانند کوادری پلژی اشاره کرد.
روش های درمان
اسکولیوز می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. درمان از فردی به فرد دیگر متفاوت است. افرادی که موارد شدیدتر دارند ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند. رویکرد تیمی بهترین راه برای مدیریت این عارضه است. این تیم باید شامل خانواده، یک پزشک یا جراح ارتوپد، یک متخصص ارتوپدی (متخصص بریسینگ) و یک فیزیوتراپ باشد.
خوشبختانه، روش های فیزیوتراپی برای اسکولیوز وجود دارد که می تواند به کاهش ناراحتی و پیشرفت این بیماری کمک کند. از آنجایی که اسکولیوز برای هر فرد متفاوت است، یک فیزیوتراپیست آموزش دیده می تواند یک برنامه درمانی خاص را ایجاد کند که به نگرانی های فردی رسیدگی می کند.
درمان‌های کنونی شامل استفاده از توپ‌ها و میله‌ها یا میله‌های درمانی اضافی برای کمک به اصلاح است، اما اهداف یکسان هستند: یکسان کردن ماهیچه‌ها، استفاده از تنفس زاویه‌ای چرخشی و ایجاد آگاهی وضعیتی. این تکنیک به ویژه مفید است زیرا رویکردی آگاهانه تر برای بهبودی و فعالیت های روزانه را تشویق می کند.
بسیاری از بیمارانی که در تمرینات فیزیوتراپی طراحی شده برای اسکولیوز شرکت می کنند، وضعیت بدنی، ثبات و قدرت را بهبود می بخشند. در حالی که جلسات کوتاه هستند، معمولاً 45 دقیقه تا یک ساعت طول می کشند.
بسته به سن، برخی از درمان ها ممکن است شامل استفاده از بریس و تمرینات تنفسی باشد که برای استفاده کنندگان از بریس مناسب است. بسیاری از تمرین‌ها را می‌توان با خیال راحت در خانه به عنوان بخشی از یک روال مراقبت مداوم تکرار کرد.
فواید فیزیوتراپی برای اسکولیوز
- بازگرداندن تقارن عضلانی
- تثبیت ستون فقرات در وضعیت مناسب
- ایجاد آگاهی از وضعیت بدن
- تقویت وضعیت بدنی
- آموزش روش های صحیح تنفس
- کاهش درد
- بهبود کلی در الگوهای حرکتی
کلمات مرتبط :